ارزیابی شرایط اقلیم آسایشی در قطب های گردشگری جنوب ایران (کیش، قشم، چابهار)

مهم ترین تاثیر اقلیم بر فیزیولوژی انسان از طریق تنظیم سیستم حرارتی بدن صورت می گیرد. در واقع احساس انسان نسبت به محیط اطرافش با در نظر گرفتن همزمان عوامل مختلف اقلیمی امکان پذیر است. ترکیب این عوامل بر انسان تاثیر گذاشته و با آسایش فیزیکی او رابطه دارد. از سوی دیگر، یکی از ویژگی های گردشگری در مناطق ساحلی، فصلی بودن این صنعت در آن هاست. از آنجا که اقلیم بر منابع مهم گردشگری مانند ساعات تابش نورخورشید یا میزان بارش درماه های خاصی از سال کنترل دارد، عامل مهمی در گردشگری محسوب می شود. بدین منظور در این پژوهش سعی شده تا با استفاده از مدل ها و شاخص های بیوکلیماتیک شامل؛ دما- رطوبت، شدت شرجی و فشار عصبی، همچنین آمار روزانه ی پارامترهای هواشناسی دمای هوا، رطوبت نسبی و جریان باد توان آسایش زیست اقلیمی مناطق گردشگری چابهار، کیش و قشم مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این مطالعه که در قالب تجزیه و تحلیل های آماری و توصیفی ارائه شده حاکی از این است که مطابق سه شاخص فوق، وضعیت آسایش اقلیمی در منطقه، محدود به فصل سرد سال می باشد؛ به طوری که در هرسه ایستگاه حداقل مقدار شاخص ها در ماه ژانویه ثبت گردیده است، این در حالی است که تنش های گرمایی در سایر ایام سال اقلیم منطقه را تحت کنترل دارد.